مدیریت شهری و زیرساخت های محلی

در یکی از کانال ها، پیام اینستاگرامی عزیزی رو مشاهده کردم که در مورد انتخاب شهردار فرموده بودند:

"تهران برنامه می خواهد "

فرمایش ایشون کاملا درست و منطقی می باشد، اما تهران شهر بی برنامه ای نیست. برای شهر تهران و یا هر شهر دیگه ای، برنامه های مدونی  در قالب اسناد فرادستی چون طرح های جامع و تفصیلی، برنامه های پنجساله و . تدوین شده  که در آنها جریان ادارۀ شهر  و چشم انداز به خوبی ترسیم شده است. 

از این رو  ضرورتی برای تدوین یک برنامۀ جدید وجود ندارد و مدیران جدید، بایستی  با انرژی مضاعف، در راستای برنامه های گذشته، مسیر را ادامه داده تا به اهداف از پیش تعیین شده برسند. 

اما چنانچه کارشناسان با توجه به تجارب کسب شده، به این نتیجه رسیدند که بخشی از برنامه های موجود، بر خلاف مصالح مردم و شهر می باشد، برنامه ها را بازنگری نمایند. 

مدیریت شهر، نباید فرد محور باشد بلکه مثل خیلی از کشورهای دنیا باید برنامه محور اداره شود  تا به راحتی بتوان میزان پیشرفت را اندازه گیری و قضاوت نمود. 

مشکل عمدۀ شهر تهران و اکثر شهرهای ایران، نداشتن برنامه نیست، بلکه دغدغۀ اصلی کسب  درآمدهای پایدار برای ادارۀ شهر می باشد.  همین موضوع، مشکلات بسیاری  را در حوزۀ مدیریت شهری پدیدار ساخته است.

برای شهری که برنامۀ پنجساله ندارد، برنامه، موضوعی حیاتی می باشد اما شهری که برنامه دارد، کسب درآمدهای پایدار  در راستای تامین منافع شهر و مردم،  حیاتی تر  است.

لذا تا زمانی که درآمدهای پایدار وجود ندارند، توسعه پایدار شهرها هم به کندی صورت خواهد گرفت.